Η αποστολή 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων της NASA στη Σελήνη δεν πάει πουθενά

Υπάρχουν κυβερνητικά αποτυχημένα έργα και μετά υπάρχει το πρόγραμμα Artemis της NASA.

Περισσότερο από μισό αιώνα μετά το τεράστιο άλμα του Neil Armstrong για την ανθρωπότητα, το Artemis είχε ως στόχο να προσγειώσει αστροναύτες ξανά στο φεγγάρι. Μέχρι στιγμής έχει ξοδέψει σχεδόν 100 δισεκατομμύρια δολάρια χωρίς κανέναν να απογειωθεί, αλλά η πολυπλοκότη&…  tau;ά του και η απαράδεκτη σπατάλη εξακολουθούν να αυξάνονται.

Ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ θα πρέπει να επανεξετάσει το πρόγραμμα στο σύνολό του. Ως κάποιος που σέβεται ιδιαίτερα την επιστήμη και υποστηρίζει με έμφαση τη διαστημική εξερεύνηση, όσο περισσότερα μαθαίνω για το Artemis, τόσο πιο εμφανές γίνεται ότι είναι μια τεράστια σπατάλη των φόρων των πολιτών.

Τα προβλήματα ξεκινούν με την αποστολή, η οποία είναι περισσότερο πολιτική παρά επιστημονική. Υπάρχει λίγο που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι στο φεγγάρι που δεν μπορούν να κάνουν τα ρομπότ. Η τεχνολογία έχει προχωρήσει πολύ από το 1969, για να το θέσουμε εντόνως. Δεν χρειαζόμαστε άλλο άτομο στο φεγγάρι για να συλλέξει πέτρες ή να πάρει επιστημονικά μετρήματα.

Και τα κόστη για την προσγείωση ανθρώπων στο φεγγάρι - και για τον σχεδιασμό της πιθανής τους διάσωσης, αν προκύψουν προβλήματα - είναι πραγματικά αστρονομικά.

Για να καταλάβετε το επίπεδο της σπατάλης, ξεχάστε το 1 δισεκατομμύριο δολάρια για τα διαστημικά στολές που δεν έχουν παραδοθεί ακόμα. Αυτό είναι ψίχουλα σε σύγκριση με τον πύραυλο, που ονομάζεται Space Launch System.

Ο επιθεωρητής γενικά της NASA εκτιμά ότι το πρόγραμμα έχει ήδη καταναλώσει 23,8 δισεκατομμύρια δολάρια.

Κάθε εκτόξευση θα κοστίσει πιθανότατα τουλάχιστον 4 δισεκατομμύρια δολάρια, τετραπλάσια από τις αρχικές εκτιμήσεις.

Αυτό υπερβαίνει πολλαπλάσια τα κόστη του ιδιωτικού τομέα, αλλά μπορεί να εκτοξεύσει μόνο περίπου μία φορά κάθε δύο χρόνια και - αντίθετα με τους πύραυλους της SpaceX - δεν μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί. Ακόμη και αν το Space Launch System ολοκληρωθεί, υπάρχει ένα πρόβλημα: Δεν είναι αρκετά ισχυρό για να μεταφέρει πραγματικά κάποιον στο φεγγάρι, τουλάχιστον όχι στην τρέχουσα διάταξή του.

Αντ' αυτού, θα αποθέσει το κάψουλα του, που ονομάζεται Orion, σε αυτό που ονομάζεται κοντινή ορθογώνια τροχιά ηλιακού στεφάνου. Εδώ, η κάψουλα - η οποία, παρά τα 20 δισεκατομμύρια δολάρια που έχουν επενδυθεί σε αυτήν, έχει αυτή τη στιγμή ένα ελαττωματικό θερμικό ασπίδα - πρέπει να συναντηθεί με ένα διαστημόπλοιο προσγείωσης, το οποίο θα πάρει στη συνέχεια τους αστροναύτες στην επιφάνεια του φεγγαριού. Και η μεταφορά του διαστημοπλοίου προσγείωσης σε τροχιά, πριν μπορέσει να κατευθυνθεί προς το φεγγάρι για να συναντήσει το Orion, είναι μόνο του ένα πολύπλοκο διαδικασία.