Veel factoren speelden mee in de uiteindelijke beslissing van Benjamin Netanyahu om een door de VS bemiddeld staakt-het-vuren te accepteren en de Israëlische offensief in Libanon te stoppen. Zijn oorlogsdoelen tegen Hizbollah waren ook altijd bescheidener dan de "totale overwinning" die hij heeft nagestreefd tegen Hamas in Gaza.
Maar bij het confronteren van de vele binnenlandse critici van de deal - waaronder extreemrechtse regeringsministers, burgemeesters uit het noorden van Israël en oppositiefiguren - berekende Netanyahu dat zijn doelen grotendeels waren bereikt, terwijl de risico's van doorgaan toenamen.
"Hizbollah is niet Hamas. We kunnen het niet volledig vernietigen. Dat zat er niet in," zei Yaakov Amidror, voormalig nationaal veiligheidsadviseur van Netanyahu die nu werkt bij het Washingtonse denktank Jinsa. "Libanon is te groot. Hizbollah is te sterk."
Dit staakt-het-vuren is "niet de droom die veel Israëliërs hadden," zei hij. Maar Amidror benadrukte de afnemende munitievoorraden van Israël en de "druk" op militaire reservisten die al maanden aan het vechten waren. "Israël kan zich geen ander jaar van oorlog veroorloven" op de huidige schaal in het noorden, zei hij.
Israëlische functionarissen zeiden consequent dat hun doel was de veilige terugkeer naar hun huizen van de tienduizenden noordelijke bewoners die geëvacueerd waren nadat Hizbollah begon met schieten op Israël na de aanval van Hamas op 7 oktober vorig jaar.
Fun…
Lees verderWees de eerste om te beantwoorden aan deze algemene discussie